شهرام وفایی دو دل

 
اونجایی که باید حرفامو میشنیدی ول کردی دستامو
فانوسمو بردی که داره تاریکی میگیره دنیامو
تو مثل من نیستی از تاریکی از شب اصلا نمیترسی
اونجایی که باید باشی ولی نیستی همیشه برعکسی
تا اومدم لب وا کنم دل تو دل کند
دستای تو میون راه دستامو ول کرد

شکی نداشتم توی احساسم بهت اما
این فاصله بدجوری دنیامو دودل کرد
تا اومدم لب وا کنم دل تو دل کند
دستای تو میون راه دستامو ول کرد
شکی نداشتم توی احساسم بهت اما
این فاصله بدجوری دنیامو دودل کرد

مهلت ندادی بهم چیزی بگم شاید دل تورو لرزوند
اصلا خودم موندم نمیدونم چیشد چی چشمتو ترسوند
فقط امیدوارم دیگه نیای سمتم که خیلی زخم خوردم
اره من اونی ام که حسمو هیچوقت به روت نیاوردم
تا اومدم لب وا کنم دل تو دل کند
دستای تو میون راه دستامو ول کرد
شکی نداشتم توی احساسم بهت اما
این فاصله بدجوری دنیامو دودل کرد