رامین مرادی همین

 
جان و جانان منی، هم دین و هم ایمان من
چون بلای بی امان، افتاده ای بر جان من
گیسوان مشکی ات، هربار افشان میشود
این دل دیوانه ام یکباره ویران میشود

«نیست این قلبم
دگر اختیارش دست من
خاطرت آسوده، تو
بی قرار و خسته، من
روز و شب در آتشم
سوخت دنیایم ببین
بی گناهم جانِ تو
دوستَت دارم همین»

بس که خوبی
حق بده یک عمر باشم مست تو
میکنی آخر مرا دیوانه، وای از دست تو
هر چه خواهی ناز کن
با جان و با دل میخرم
من تورا روزی به دست آورده با خود میبرم