شهداد راد رویای ناممکن

من و مردابی از شن‌باد
تنی خسته، دلی بی‌تاب
شب و شب‌گردیِ اندوه
من و خاکستری از خواب

سفر کردم من از باران
به شوقِ دیدنِ دریا
صدایم کن که بیزارم
از این دریای بی‌رویا

شدم قربانیِ صحرا
غریقِ موجِ باد و شن
در این کابوسِ پُروحشت
تویی رویای ناممکن

کویرِ بی‌ستاره، سرد
اجاقِ پنجره، خاموش
شب و مهتاب، هم‌آغوش و
منِ تنها ترانه‌پوش

ستاره، ظلمتِ محض و
ترانه، صورتِ بی‌لب
تنِ من زخمیِ هر روز
تنِ تو غایبِ هر شب

کویر، عریان‌تر از شب بود
شب، از بغضِ من عریان‌تر
بهار، گریان‌تر از پائیز
من از پائیز، گریان‌تر

هوای دشتِ دردآلود
هوای گریه‌کردن بود
صدای جاری هر شب
صدای گریه‌ی من بود