محمد منصف زاده نفس

مثه یه قلب فرسوده
که روری عاشقت بوده
دیگه واسم نفس نیستی
مثه تهران آلوده
آخه این قلب دیوونه
چجوری روت حساب میکرد
با اینکه تو بدی اما
بدارو انتخاب میکرد
فک کرده بودم که تکیه گاهی
تا دیدی وابستت شدم‌من اشتباهی
دیگه نذاشتی تو سرم‌موی سیاهی
میدونی اینجوری نبودم
هرچی میشد راضی به این دوری نبودم
من واسه تو که مرد مغروری نبودم نه نبودم
دلت پیشه یکی گیره
دلم پیشه چشات مونده
تو رفتی و هنوز انگار
توی گوشم صدات مونده
نمیخوای و نمیخوامت
ولی دنیای من بودی
چیکار میکردی با یادت
اگه تو جای من بودی
فک کرده بودم که تکیه گاهی
تا اینکه وابستت شدم من اشتباهی
دیگه نذاشتی تو سرم موی سیاهی
میدونی اینجوری نبودم
هرچی میشد راضی به این دوری نبودم
من واسه تو که مرد مغروری نبودم نه نبودم