علی پریانی نه

ی کاغذ چنتا مداد جلومه
میکشم صورتتو یکمی تند حیف
کاش پیشم بودی حتی الان تو این موقع
چقدر زیبایی تو چقدر دوریت مشکل

یادته همیشه دورم میزدی لای خنده ها هی غرم میزدی
الان میشینم عکساتو میبینم میخندم بلند بی دلیل
حرفام همه تند میفهمی رفتارامم کلا عصبی
نمیشه بیای برگردی پیشم نیستم دیگه آدم اولی
فکر میکنم بازم پیشنی امید دارم مث اون شمعی که
که داره بد میسوزه هنوز روشنه ولی

تو رابطمون دعوا ی سره
قلبم درد میکنه از رفتار بدت
آره رفتی دلمو شکستی ولی خب بیبی فدای سرت
حرفات همه منفیو بده
رفتاراتم سرده ی سره
نمی‌خوام اصلا پیشم بمونی چون میخوری مغضو ی سره
فردا میاد ی فردا ی بده پسفرداشم دیروزش بده
رفته رفته برمیگشتم به خاطرات خوبو زخمای بدش
نمیخوام بیای حالمو بپرسی آخه دیگه دیره ی ضره هرکی از دور میبینه میگه چقدر پیر شده فیس

بارون میاد قلبم می‌ترسه تکس بت میدم خب دستم میلرزع
نمی‌دونم چی شد که یهو همه کارام شد جلوت بی ارزش
رفتارات منو تردم میکردش نزدیکش بودم دور تر میرفتش
مطمئن همین مردم زدن تو این رابطمون چش

تنم خستس حالم خوش نیست
من تنها تو خونه جف چشامم خیس

تو رابطمون دعوا ی سره
قلبم درد میکنه از رفتار بدت
آره رفتی دلمو شکستی ولی خب بیبی فدای سرت
حرفات همه منفیو بده
رفتاراتم سرده ی سره
نمی‌خوام اصلا پیشم بمونی چون میخوری مغضو ی سره
فردا میاد ی فردا ی بده پسفرداشم دیروزش بده
رفته رفته برمیگشتم به خاطرات خوبو زخمای بدش
نمیخوام بیای حالمو بپرسی آخه دیگه دیره ی ضره هرکی از دور میبینه
میگه چقدر پیر شده فیس پسره