مجید عبادی غریبه

کدوم راهو بی راهه رفتی تو از قصد که من جا بمونم
تو پشت کدوم کوه نشستی که من توی طوفان بمونم،
بازم تکیه کردم به اونی، که حرفاش پر از ادعا بود
بازم ضربه ی این جدایی، بدست دل آشنا بود
خدا حافظ تو غریبه تو قلبت دیگه جای من نیس،
نه اصراری مونده نه حرفی، دیگه خنده هات مال من نیس
یروز یاد حرفام می افتی، یاد حس پاکی که داشتم
باید بگذره تا بدونی، تو دوس داشتنت کم نذاشتم،
بمونه بیادت که امشب، تو خندیدی من گریه کردم
همون آدمیم که روزی، حالت بد میشد دق میکردم
همون آدمیم که روزی، حالت بد میشد دق میکردم
دروغای خوبی که گفتی، عجیب نیس بیادت نمونه
دگ حرمتی بین ما نیس، چقد فاصله بینمونه
یه کشتی بی بادبون که، امیدی به ساحل نداره
عذابت میده فکر اینکه، تو دریا تورو جا نذاره
تودریا تورو جا نذاره، خدا حافظ تو غریبه،
تو قلبت دیگه جای من نیس،
نه اصراری مونده نه حرفی، دیگه خنده هات مال من نیس
یروز یاد حرفام می افتی، یاد حس پاکی که داشتم
باید بگذره تا بدونی، تو دوس داشتنت کم نذاشتم،
بمونه بیادت که امشب، تو خندیدی من گریه کردم
همون آدمیم که روزی، حالت بد میشد دق میکردم
همون آدمیم که روزی، حالت بد میشد دق میکردم