دانیال جوان غم پاییز

می دیلِه گبَ بزَم باغِ گوله
بوگوفتم بشکنایی تو می دیله
بوگوفتم هیشکی تی جایه نیگیره
گول بوکود گریه منم گریه کودیم

داد بزم آهای زمین آهای زمان
برف و باران ببارید از آسمان
بیشنَوستد می گبِ کوبوتران
کوبوتر گریه منم گریه کودیم

دیل میشین گیره اَ پاییزه دینم
تو می اشک وُ رنگِ زرده نیدینی
غمِ پاییزه مره چی بوکونم
تو کی نیسایی می درده بیدینی

من ده طاقته تی دوریه نارم
چقدر باید تی واسی ببارم
بیدی جاده کی تی دونباله دارم
جاده گریه کوده من گریه کودیم

هنوزم می چوم به رای ، تو باییی
روز و شب هن می دوعای ، تو باییی
تی واسی شبانه روز گریه کونم
اگر ان خدا ، خدای ، تو اَیی