رضا حسین پور هوای گریه

منه دیوانه فقط فکر تو بودم
تو نماندی و روبودی تار و پودم
از سر کوچه قلبم تو گذشتی
از همان روزی که رفتی بر نگشتی
بعد تو یه مرد تنها و غریبم
بعد تو یه تنها مرد گوشه گیرم
تو که نیستی قلب تنهام گله داره
گله از دوری و فاصله داره
دلم گرفته هوای گریه داره
دلم گرفته هوای گریه داره
چشمای خیسم مثل ابر بهاره
دلتنگ یاره چه رسم روزگاره
دلتنگ یاره چه رسم روزگاره
از این همه عشق جدایی قسمتم شد
از این همه عشق جدایی قسمتم شد
نساختی با ما غم سهم دلم شد
بسوزه دنیات که آخرش دلم مرد
بسوزه دنیات که آخرش دلم مرد
همش تو فکرمی بگو کجایی
شکسته پر و بالم بی وفایی
اگه یاری تو داری در دیاری
سزاوار همانی باش بمانی
سزاوار همانی باش بمانی
من که جوانیمو پای تو دادم
برای عمر رفته در عذابم
چرا عاشق شدم روزی خدایا
که حالا تک و تنها در عذابم
که حالا تک و تنها در عذابم
دلم گرفته هوای گریه داره
دلم گرفته هوای گریه داره
چشمای خیسم مثل ابر بهاره
دلتنگ یاره چه رسم روزگاره
دلتنگ یاره چه رسم روزگاره
از این همه عشق جدایی قسمتم شد
از این همه عشق جدایی قسمتم شد
نساختی با ما غم سهم دلم شد
بسوزه دنیات که آخرش دلم مرد
بسوزه دنیات که آخرش دلم مرد