کیوان طالبی زاده کوچه خاطرات

تو گاه گاهی،شعرِ مرا بخوان
با من تنها،در خاطرم بمان
من دیر وقتیست کز یاد رفتم
میدانم خود،بر باد رفتم (2)
کوچه های خاطراتم پر شد از تو
در این ترانه،سوزِ من بشنو
مستم ز لبت درگیرِ تَبَت در دانه ی من
تو ماهِ منی شیرین سخنی جانانه ی من
بی من نرو‌ سفر که طاقت اش ندارم
بجز هوای تو‌به سر ندارم
نوای خواهشم هوای بارشم
برای دیدنت در انتظارم
آرام جانم روح و روانم از عطر تو حیرانم
عشق نهانی خواهم بدانی از هجر‌ تو دیوانم
مستم ز لبت درگیرِ تَبَت در دانه ی من
تو ماهِ منی شیرین سخنی جانانه ی من