پیمان پناهی فریاد پاییز ۲

خیابون زرده از برگای پاییز
خودش خالی دلش از غصه لبریز
یه راه آشنای رو به خونه
یه همراه عزیز و مهربونه
زمستونا که خیسه زیر بارون
یه چشم انداز غمگینه خیابون
دیگه نجوای عاشقانه ای نیست
دلش خونه همیشه از زمستون
تو پاییز به تنش لباس زرده برگه
زمستون رو سرش جای بارون تگرگه
تو برفا میخونه براش سیاه کلاغه
اما اون تو فکر هوای سبز باغه
خیابون زرده از برگای پاییز
خودش خالی دلش از غصه لبریز
یه راه آشنای رو به خونه
یه همراه عزیز و مهربونه
شبای برفی که تو خواب نازی
خیابون خالی و تنها بیداره
نه گنجشگ و پرستویی نه آبه
نه شبها داره حتی یک ستاره
تو سرما خیابون همیشه بی قراره
تو فکر رسیدن به اول بهاره
امیدش همینه که باز در بیاد آفتاب
درختی که خشکه جوونه در بیاره