احمد سولو در و دیوار

یه دیوونه ی افسرده سرخورده پژمرده
یه روانی دل مرده دپسرده به تهش خورده
که نمیدونه غم هاشو حرفاشو درداشو
یکی بگه اون تنها شد چشماشو بست آسون
یه بیماری که دستاشو گرماشو سرما برد
یه عصبی که چشماشو زخماشو بست تا صبح
یه خونه ای که داغونه جا مونده بارونه
همه رویاش به دار مونده به راه مونده چشاش خونه
درو دیوار منه بی حال شب و سیگارو
بعد رفتن تو ملودی رو گیتار
شده کار شب و روزای سردم
که خسته کرده منو عصبی بی عار
خسته از ملودیای تکراری تحریرای اضافی
تو این موزیکو فضاهای احساسی
من پر خشم و حس و نفرت ولی انگاری
غم و غصه شده همه حسایی که تو بهم دادی
دلم شده تاریک هی بارید این پلکا خیس شدنو پیدات نیست
هیچ حس گرمی تو بیتام نیست
اثری نداره انگار هیچی پیدا نیست
درو دیوار منه بی حال شب و سیگارو
بعد رفتن تو ملودی رو گیتار
شده کار شب و روزای سردم
که خسته کرده منو عصبی بی عار
تو نمیدونی من مُردم بعد گلایی که پژمردن
بهم نگو من مردم بعد این همه مدت نگو بد بودم
اینو بدون هنوزم همونم با اینکه رفتی جا موندم
خسته من بودم موندم پای تو افسرده ام