علی لهراسبی و حمید صفت قفس

تنها نشستم با خودم بغضم گرفته، من باز دلتنگت شدم بغضم گرفته
تو فکر حال من نباش و زندگی کن، گریم نمیگیره یکم بغضم گرفته
من دیگه زیر چتر تو بارون راه نمیرم، من تا سر این کوچه هم تنها نمیرم
دورو برم نقاشی زندون کشیدم، میخوام برعکس تو زندونی بمیرم
ترسو شدم بی تکیه گاهی درد داره، هیشکی نمیتونه ازم سر در بیاره
هی نامنظم میتپه قلب مریضم، اونم یه جورایی دیگه طاقت نداره
پروانه میشم شمع روشن کن عزیزم، چشماتو بازم قبله ی من کن عزیزم
برگرد خونه مثل اون روزه که رفتی، مثل همیشم شمع روشن کن عزیزم
دیدی هی میری نمیشه خسته میشی، دیدی
میگی این دفعه آخره میگیره نمیشه، کنج میشینی پر بسته میشی، دیدی
ترحم میکنن غصه نخور پسر، میریزی بهم مثه شیر تو قفس پر بسته میشی
دیدی اصن حرفاتو نمیفهمن لا نعره هات میری خفه میشی، دیدی
میری قدم بزنی حرف نشنوی، میگی کجا برم رفیقم این شهر من بد غریب کشن
دوستت میشه تا لب آب میبره و تشنه میکشه، ها..
یالاندی دنیای بی تو عشق، عشق این روزا همش مال دیوونه هاست
سینه سوخته ها همش کنج میخونه هان، میخونه هارم بستن و نیست امیدی
از شهر دیوونه ها رفتنو بی تو گیریم ندیدی
ندیدی سگ دو میزدم من درجا میزدم، نه به عشقت دنیا بد فنا میزدم
که تورو داشتمو زندگیمو، زندگیه منه خسته رو زندگی خورد..
هرچی میخوردیم سر نمیشد، میمرد و زنده میشد تا پول درآد
نشد در نیومد انگاری باس بیاد جون درآد، ما که چیزی نخواستیم لال نوکرات
فقط بزار دخل با خرج جور درآد، بزار جور دراد
ترسو شدم بی تکیه گاهی درد داره، هیشکی نمیتونه ازم سر در بیاره
هی نامنظم میتپه قلب مریضم، اونم یه جورایی دیگه طاقت نداره
پروانه میشم شمعم روشن کن عزیزم، چشماتو بازم قبله ی من کن عزیزم
برگرد خونه مثل اون روزه که رفتی، مثل همیشم شمع روشن کن عزیزم