سامان جلیلی هوای خونه

هوای خونه دلگیره تو که نیستی پریشونم
ببین بعد تو یک روزم توو این خونه نمیمونم
نمیپرسی چرا هرشب چقدر طولانیه پرسه ام
شاید فهمیده باشی من از این که نیستی میترسم
راهی که من رو سمت تو میکشه بی راهه که نیست
هرجایه رفتنی تو رو به عاشقت به این
بیا و پرسه هامو باز دچار اضطراب نکن
شبهای این دیوونه رو محتاج قرص خواب نکن
تموم کوچه های شهر منو بی تو نمیشناسن
نبودی و ندیدی که چه کرده رفتنت با من
همه میگن که دیوونم شاید راهشو گم کرده
ولی عاشق تو بی تو به خونه بر نمیگرده
راهی که من رو به سمت تو میکشه بی راهه که نیست
هرجایه رفتنی تو رو به عاشقت به این
بیا و پرسه هامو باز دچار اضطراب نکن
شبهای این دیوونه رو محتاج قرص خواب نکن