سامان جلیلی اینه عادتم

همین که من به یادتم که با غمه تو راحتم
اسیره عشقو عادتم اینه عادتم
میدونی طبقه عادتم که ته کشیده طاقتم
به شونه هات بد عادتم اینه عادتم
عادتم یه گریه تویه خلوتم یه اشکی رویه صورتم
تموم نمیشه غربتم اینه عادتم
منو دلخوری و دله داغونو هر دفعه پرسه زدن زیر بارون
با یه قابی که عکس تو توشه منو دادی تو دست خیابون
منو میکشی جای دوتامون
منو اشکی که واسه تو ریختمو این دفعه پای تو میگذرم از جون
چه بی رحمی که اینجوری راحت منو دادی تو دست خیابون
منو میکشی جای دوتامون
همینکه من روانیتم به مو رسیده طاقتم
خود تو دادی عادتم، دادی عادتم
عادتم درسته واسه داشتنت اثر نکرده عادتم
محاله ترک عادتم ترک عادتم، ترک عادتم
عادتم یه گریه تویه خلوتم یه اشکی رویه صورتم
تموم نمیشه غربتم اینه عادتم
منو دلخوری و دله داغونو هر دفعه پرسه زدن زیر بارون
با یه قابی که عکس تو توشه منو دادی تو دست خیابون
منو میکشی جای دوتامون
منو اشکی که واسه تو ریختمو این دفعه پای تو میگذرم از جون
چه بی رحمی که اینجوری راحت منو دادی تو دست خیابون
منو میکشی جای دوتامون