امیر تاجیک دلم از راه پره

تو دلت برای من هنوزم جا داری
فکره دریاچه نباش تو که دریا داری
دستاتو ازم نگیر قصه رو به سر نیار
من که همراه توام منو پشت سر نذار
منو از خودت بدون گریه و زاری نکن
دیگه آتیشم نزن مردمو آزاری نکن
دلم از راه پره دلم از خونه پره، دلم از مردمه شهر
دلم از هرکسی که جاتو میدونه پره
دارم از دست میرم دوریه طاقت سوز
چشمامو بیشتر از این به در خونه ندوز
قد تنهاییه من که کسی تنها نیست
به پریشونیه من تویه این دنیا نیست
خط خطی کن عشق من رد پای رفتنو
بیا یادم بره باز غم پرپر زدنو
دلم از راه پره دلم از خونه پره، دلم از مردمه شهر
دلم از هرکسی که جاتو میدونه پره