حسین سعیدی پور رسم پاییز

من نمیتونم دست از تو بردارم
هر جا بِرم از تو یک خاطره دارم
حال و روزم رو هیچکس نمیفهمه
پر میشم از خالی تنهایی بی رحمه
جای هر دومون بی تاب و بی خوابم
این رسم پاییزه تنها تو این قابم
مثل بارونم تو فصل چشم تو
افتادم از چشمات گم کردم عشقت رو

از پشت قاب پنجره بیرون بیا دنیای من
درگیر شو با زندگیم تصویر شو رویای من
یه بار دیگه جون بده به فصل زرد زندگی
پر کن تموم خونه رو از واژه وابستگی

فصل پاییزو حس دوتاییهاش
زیر بارون و عطر جداییهاش
بی تو این خونه شکل قدیما نیست
سایَمون اینجاست اما خود ما نیست
من نمیتونم دست از تو بردارم
هر جا برم از تو یک خاطره دارم
حال و روزم رو هیچکس نمیفهمه
پر میشم از خالی تنهایی بی رحمه

از پشت قاب پنجره بیرون بیا دنیای من
درگیر شو با زندگیم تصویر شو رویای من
یه بار دیگه جون بده به فصل زرد زندگی
پر کن تموم خونه رو از واژه وابستگی