امیرحسین حاجیعلی چشمان سیاه

تو که آرامش جانی ، تو خودت جان و جهانی،
غرق پیچ و تاب موهات شده ، این دلم شاید ندانیعشق تو چه رویایی ، بی‌رحمانه زیبایی
هیچ جای جهان نمیشود قلب تومی‌کشد مرا سویت ، آن چهره مه‌رویت
زنجیر دلم وصلِ به چشمان توچشمان سیاه محو تماشاتم
حرفی تو بزن شیرینه حرفاتم
از عالم و آدم ، دیدی دست کشیدم
عاشقت بودن شده مثل نفس کشیدنچشمان سیاه محو تماشاتم
حرفی تو بزن شیرینه حرفاتم
از عالم و آدم ، دیدی دست کشیدم
عاشقت بودن شده مثل نفس کشیدنساحل دریای عشقت ، میشوم ای هستی من
آتش عشق تو دیگر ، نشود خاموش در منمهر تو به جان خریدارم تو ندانی که چه بی‌تابمعشق تو چه رویایی ، بی‌رحمانه زیبایی
هیچ جای جهان نمیشود قلب تو،می‌کشد مرا سویت ، آن چهره مه‌رویت
زنجیر دلم وصلِ به چشمان تو،چشمان سیاه محو تماشاتم
حرفی تو بزن شیرینه حرفاتم
از عالم و آدم ، دیدی دست کشیدم
عاشقت بودن شده مثل نفس کشیدنچشمان سیاه محو تماشاتم
حرفی تو بزن شیرینه حرفاتم
از عالم و آدم ، دیدی دست کشیدم
عاشقت بودن شده مثل نفس کشیدن