محمد رحمانی گل بانو

زیبایی
مثل مایی
مثل آغوش خدایی و پر از بوسه ی نابی
تو فرشته ای که جز خوبی نذاشته انتخابی
شهر چشمان تو، هوش و دل و دینم رو ربوده
جان من
ایمانم
ای سنم باز بخند،دست بزن ، شانه بلرزان
ای شهزاده ی شاعر کشِ دیوانه پسندان
بنشینو ، نفسی تازه کن ای ، دردیمه درمان
آخ امون از دو تا چشمون سیاهت ، کشته مارو
آخ امون از اون شبیخون سپاه ،زلف یارو
یه نگا بمن کن این دل پر اتیشه
یه نگا حلاله اینم حکم شرعیشه
باید نگهت را به نگاه من بدوزی
شاید که دلت را به دلم دادی یروزی
من از تپش نام تو در قلب ترانههه
میبخشم ازین عشق به آغوش زماانه
گل بانو
بی تردید
تو همانی که تو رویای منی ای به تنم جان
گل بانو
مه رویی
چشم تو شد مرهمِ، جان منو اخ سنه قوربان