امید شهرکی مبتلا

 
کنارت هستم منو نگاه کن
این غم تلخ و از من جدا کن
چطور میتونی منو نبینی
مثل یه سایه اینجا بشینی
میگن یه عاشق وقتی بمیره
کنار عشقش آروم میگیره
تو‌خود دردی درمون نداری تو
چطور اسیرتم زندون نداری تو
از نفس خودم انگار جدا شدم
ای وای بر خودم که مبتلا شدم
ستاره من مثل قدیما
یه تک ستاره ست تو آسمونا
دورم کسی نیست صد سال نوری
حتی خود تو بدجور دوری
تو بی تفاوت راحت نشستی
روی غم من چشماتو بستی
شاید ندونی چی آرزومه
باشی نباشی کارم تمومه
تو خود دردی درمون نداری تو
چطور اسیرتم زندون نداری تو
از نفس خودم انگار جدا شدم
ای وای بر خودم که مبتلا شدم