علیرضا زنگنه کوه قاف

چون یوسفی گم گشته ام دربیابانی
همچون گل پژمرده ایی درون گلدانی

دست مرا بگیر بی تو خاک بی آبم
تنها شدم از حال این قلبم چه میدانی

تو مثل دریایی درون تُنگ آب هستی
من مثل ماهی در دل صحرا میتابم

توهرچقدرهم بالای کوه قاف باشی
همچو سیمرغی به دنبال تو می آیم

شد تمام قالب عشقم در یک قاب عکس
من برای بازی دنیا وجودم شکست

گرچه خواستم بگذرم از این همه دیووانگی
دیدم آن دیووانه را که در کنار تو نشست