مرتضی سرابی تو دوری

تو دوری و نمیدونی، یه دنیا قد تو دارم
شبا تا صبح بی تابم ،خیالت میده آزارم
یه راز کهنه در من هست، که دفن پشت لبخندم
برای کشتن حسم، به هر تحقیری تن دادم

چقدر گریه کنم آخه، که برگردی به این خونه
ببین تصویر تو اینجاست، مگه تنهایی آسونه؟
دلت درگیر رفتن شد، که حسم رو نمی فهمه
امون از دست این تقدیر ،که با هر عشقی بی رحمه

منو از من جدا کردی، هوای این غروب سرده
دلم از پیش من رفته، تا هیچ وقت بر نمی گرده
یه ردی از تو جا مونده، که میرسه به آغوشم
من ازمرگ هوای تو، یه رخت تیره میپوشم

چقدر گریه کنم آخه ،که برگردی به این خونه
ببین تصویر تو اینجاست ،مگه تنهایی آسونه ؟
دلت درگیر رفتن شد، که حسم رو نمی فهمه
امون از دست این تقدیر، که با هر عشقی بی رحمه