سعید مقدم دلدار بی رحم

رفتی یک شب، که شب رو سیاه شد
رفتی و ماندنم اشتباه شد
رفتی آسان که جان از تنم رفته آسان

بیدارم کن ازین خواب بی رحم
بیدارم کن ازین ترس ازین وهم
بیدارم کن که پایان بگیرد زمستان


دلدار بی رحمم اگر حتی
سر روی این شانه نمیذاری
اما خیالت روی این شانست
در خاطراتم دوستم داری

دلدار بی رحمم تو که یک عمر
دیوانگی های مرا دیدی
با من بگو با من بگو رفتی
دیوانه تر از من کجا دیدی؟


مردانه رفتی من
مردانه تر ماندم
پای کسی که نیست

لعنت به این رفتن
لعنتی به این آدم
با این دو چشم خیس

دلدار بی رحمم اگر حتی
سر روی این شانه نمیذاری
اما خیالت روی این شانست
در خاطراتم دوستم داری

دلدار بی رحمم تو که یک عمر
دیوانگی های مرا دیدی
با من بگو با من بگو رفتی
دیوانه تر از من کجا دیدی؟