میلاد غلامی تو نباشی

میدونی که سخته برام غرورمو جا بزارم
بشم یکی مثل خودت پا روی حرفام بزارم
هر جای این شهر که میرم هر گوشه ای یه خاطرس
یاد تو حرفای تو بازم میره دلم واست
تو نباشی بگو من آخه به کی زنگ بزنم
شب برم محلشون به شیششون سنگ بزنم
تو نباشی واسه کی یه شاخه ی گل بخرم
وقتی دلتنگ توام با کی برم دور بزنم
مثه کوه پشتت بودم باهام میجنگیدی
طرف تو بودم من کاش اینو میفهمیدی
مثه پروانه دورِ تومیگشت این دل بیچارم
دیگه تنهایی شد عادت جز این چاره که ندارم
نگاه کردن به این گوشی شبا تا صبح شده کارم