مجید پورشریف معجون

خلق وخوی منو میشناسی و
واسه توا که ثابته اخلاقم
من دقیقا واسه تو
یه عاشق دیوونه ی
عجیب و خلاقم
تو‌یه یه جعبه ی چوبی
عطر میپاشم واسه تو
لاله ی صورتی و بنفش
میزارم واسه تو
صورتت دیدنیه
وقتی به دستت برسه
حرف قلبمم به یه نحوی
به قلبت برسه
بی تو این دل
از تپش میوفته
دیر بگی میخوامت
از تبش میوفته
با تو این دل
جون میگیره بازم
روزای قشنگو
با خودت میسازم
من جونمه رنگ موهات
معجونیه تنگ بوسات
ضربان دلم منحنی میشه
روی قوس ابروهات
این حالت عاشقونه
خاص توا بی بهونه
قلبم مال توقول بده
قلبت ما من بمونه