جاوید نصیری بعد تو

خوب جایی رو زد اون دلِ بی رحمت
نفهمیدی من بودم از زندگی سهمت
منو بگو که چه خوابایى دیدم برا تو
ولی باز آخر ، می بردی باال روم صداتو
من بعد تو با خودم
یه غریبه شدم
یه دیوونه
برام این شهر یه زندونه
هواش هی ابر و بارونه
دلم چی شد ؟ کی می دونه!
ببین این شده حال و روزم از اون روز که رفتی
بهت سخت گرفتم نبود منو آسون گرفتی
تو چشمات می خوندم با اینکه خودت چیزی نگفتی
یه باغ گل رُز دادم هدیه بهت شاخه به شاخه
بی تو زندگی نکردم ، زندگیمی تو آخه
خرابم ولی این خرابه تو باشی یه کاخه