حسین عابدی بن بست

 
ساکتم آرومم
غرق تو بی رحمی
تو دلم مه دارم
منو نمیفهمی
من دلم تاریکه
با غرورت سردم
ایندفعه مجبورم

از تو برمیگردم
همدمی بی همدم
عاشقی بی لیلی
ته خطی بن بست
غده ی بی میلی
ناله ای کنج سکوت

بکنی از غم و دود
شعله ای میون باد
این که دیدی من بود
سمت دریا نیست
من غرورم خشکه
تو وجودت با من
تو دلت میخشکه

من و دنیا اینجا
تو خودش تنها کرد
سمت من دریا نیست
سمت دنیا برگرد
همدمی بی همدم

عاشقی بی لیلی
ته خطی بن بست
غده ی بی میلی
ناله ای کنج سکوت
بکنی از غم و دود
شعله ای میون باد
این که دیدی من بود