امیر شهر بی نقاب

 
دیگه وقتی نداری تو
همه‌ی آدما دروغن
واسه رفت راهی نمونده
همه‌ی لحظه ها غروبن
هیچ جایی نیس واسم نه
منی که بازندم از اول
تو درو وا کن یبار روم
این سدو میشکنم به جرعت من
میمیریم بی صدا باز هیچی

کل این مسیرا پا پیچ شیم
نگامون دور
دستو میبینه
برای همیشه یه بازیچه
اینجاها سایه ها واقعی آدما دروغن ببین
اینجا لحظه ها شکاره یه لحظه مکثته رفیق
یه لحظه سرو برگردونی میبینی تمومه کشید

تمومه
تو یه لحظه تمومه هرچی که از دسته خودیا کشید
میبینی
میبینی
اینجا تمومه خاطرات پاک میشن با یه نگاه
با یه نگات
خودتو میکشونی سمت‌
بگایی
سمت بگایی
میبینی همه تو بازیه پاییم
بازی
به تهش میرسیو میبینی بازنده ماییم
بازنده ماییم
کنار نمیام
اینجا خیلی طنز واسه افکار من
مریض مثل امثال تو

خیلی روشنه واسه تاریکی من
ولی دروغ مثله داستان تو
جایی نیس واسه اهداف من
ولی یه گردانه واسه امثال تو
کنار نمیام
چون عادت خونم تو شیشه بگنده
عادت مسیر تو روم بسته بشه وو عادت فکرم با حکمت بجنگه
کنار نمیام
چون عادت خنده تو لحظه نابود بشه
کنار نمیام
چون نمیخوام مغزم با حکمت بجنگههه

اینجا جایی نیس
اینجا تاریکه نگاها روشنی اصن
جایی نیس
میشم گمم بین جدولای بی جواب
هیچ باکی نیس
من دیگه کنار نمیام با عکسه بی نقاب
جایی نیس
همه روحم مثله جسدای بی نشون
هیچ باکی نیس
اینجا همه میدونن که نباید موند
هیچ راهی نیس
تو وسطی ولی این یه بازی نیس

از خودم در میرم
بعضی وقتا نمی‌فهمم کیم کی جلومه که همش باهاش درگیرم
من هیچ وقت آدمه این بازی نبودم
من
میمیرم واسه اضافی نبودن
دست و پاتو گرفته نگاه
سعی کن تا پرس شه ندات
تو یروزی میتونی برسی
سعی کن تا برسه صدات

اینجا جایه قدمایه من
این شهر تک تکه لحظات من
روی بومش من رنگ می پاشم
پاکش میکنم بگم من کی باشم
نگا بندا به من
هوای تاریک شهر
همه ی درایه نوررر
پنجره بسته شه بد
چه بد
میمونم تو این مسیر تاریک با دستایه بسته ووو پس رفتم
میمونم تا که بگم به خودم این مسیرو رفتم تا تهش رفتم
میمونم تا که نقش درارم
میمونم واسه اینکه حرف درارن
تف به این همه فکرای مریض
تف به این مسیر که تهش بستس