ساسان کیانی نقاب

 
تو این حسی که مجبورم بخندم به همه دردام
نمیدونی و میدونم چقدر با بودنت تنهام
نقاب خنده رو صورت منو اشکای پنهونی
نگو حرفای قلبم رو تو از چشمام میخونی
یه دنیا فاصلست بین منو عشقی که تو ساختی
خودم دیدم که قلبم رو چجوری دور انداختی
تو هم انگار مجبوری بگی دل به دلم دادی
کنار قلبم آرومی نداری غصه و شادی
شاید حسی که من دارم فقط یه عادت پوچه
چه بیهوده دوستت دارم می‌پیچه تو دل کوچه
نقاب عشق رو صورت همه بیهوده میخندن
دلاشونو به عشقای دروغ و خالی میبندن