مهدی نعمتی راه نیستان

ناله به دل شد گره، راه نیستان کجاست؟

خانه قفس شد به من، طرف بیابان کجاست؟

اشک به خونم کشید، آه به بادم سپرد

عقل به بندم فکند، رخنه ی زندان کجاست؟

گفت پناهت دهد، در ره آن خاک شو

آن که شدم در رهش خاک بگو آن کجاست؟

روز به محنت گذشت، شام به غم شد سحر

ساقی گلچهره کو، نعرهی مستان کجاست؟

در تف این بادیه سوخت سراپا تنم

مزرعم آتش گرفت، نم نم باران کجاست؟

ناله شدم، غم شدم، من همه ماتم شدم

آن دل خرم چه شد، آن لب خندان کجاست؟

موج نلرزد بر آب، غنچه نخندد به باغ

برگ نجنبد به شاخ، باد بهاران کجاست؟

خوب و بد زندگی بر سر هم ریختند

تا کند از هم جدا بازوی دهقان کجاست؟

برق نگه خیره شد، شوق زدل رخت بست

خانه پر از دود شد، مشعل رخشان کجاست؟

ناله شدم، غم شدم، من همه ماتم شدم

آن دل خرم چه شد، آن لب خندان کجاست؟