محمد درویشی حس عجیب

به حالِ خوشی که الان دارمو
به دیوونگی های هر ساعتم
به لبخندِ آرومِ روی لبم
به چشمای دلتنگو بی طاقتم
بهم ساده میتونی وابسته شی
این عاشق شدن فرصتِ خوبیه
شاید تو خودتم ندونی چشات
واسه من یه دنیای جادوییه
با هر لمسِ موهای ابریشمت
تو حال و هوات غرق میشم ببین
می پیچه تنم دورِ آغوشِ تو
پر از حسِ خوشبختیم بعد از این
یه جورِ عجیبی
تو رو دوست دارم
یه لحظه نباشی
همش بی حواسم
همه زندگیمه
اون عطرِ غلیظی
که جا مونده ساده
ازت رو لباسم
با تو روبراهه
یه دنیا عزیزم
باید حس و حالِ
این عشقو بدونی
برای منی که
با یه خنده ی تو
دلم ساده میره
همیشه بمونی