شهرام سلطانی صخره مرجانی

این غم برای من دیوانه غریب است
این قصه سراسر اتفاقات عجیب است
عشق تو پر از لطمه ی طوفانی و سخت است
باغ تو پر از وسوسه ی چیدن سیب است
از چشم تو راهی به دلت چون که ندارم
دیوانه شوم سر به بیابان بگذارم
ای صخره ی مرجانی دلسنگ و لطیفم
پائیزم و در حسرت یک ابر بهارم
دیوانه ترم کن از خانه درم کن
بی بال و پرم کن برگرد کنارم
بی خود ز خودم من به بیراهه زدم من
دیوانه شدم من برگرد کنارم
در عشق تو من غرق شدم مست و خرابم
آلوده و لایعقل این کهنه شرابم
ای کاش در این حلقه ی رندانه بمانی
در عشق تو چون گمشده ای محو سرابم