سامتین بارون

بارون گرفته باز….اےنهوا پر از حرفاته
همه چے خیلے رمانتیکه حیف زیادے تورو کم داره
عصبانیم از دستت و دل بازم میگه اونم حق داره
این فکراے لعنتیت بیا…بگو دورمن تا کے
یادت بامه اگه درگیر بشم من،اره تلخیش یه لحظه س

دل تو هم،بے من میگیره،گفتم نکن تهدید به رفتن
دور ازت و ولے گیرم بهت،اسمت تو نگام میرقصه هی
میریزم خونه رو بهم،عکست فقط میخنده بم
باورش سخته فیکے کلا،ڪیباورت کرده بیبے جز من
تو مخاطب شعرام بودے،بگو  جز تو شعر چے گفتم
حالا بده حال منوو باعث تویے،نشد داستانمون بشه لاو استوری
بازم نیستے و یه چیزے کمه،انگاراخرین تیکه پازل تویے

آروم نمیگیره………نمیگیره
چشماتو میبینه بهونه میگیره
آسمون ابرے و بارون که میشینه
به یادت این دل تو هر لحظه میمیره

هنو ضعف میره دل واسه خنده هات
خیس میشه دائماً چشام
حتے یه وقتا  بغصم میگیره
کے گفته این چیزا کار بچه هاس
حضورت داره حتے بدیش کیف
ولے نفسات برا من نیس حیف
میگم دیگه اسمتو نمیارم و
باز میرم به سلامتیت سیک
جنگ واسه خنده ے زوری
وقتے که وقتشه دوری

ماه بره شب نشه خوبی
مث دردمے تومی
ولے این درد داره درمون
همیشه رومنسه فاز بد بود
نمیشدش حال بد خوب
بریدمش  اس برگ اون

نفهمید نباشه دل میگیره
ازم نمیاره اسمے دیگه
نبودنت بم یه حسے میده
بودنت نداره فنتے دیگه
رفتے که خوبه حالت
تنهایے سر میره رو یه بالش
این دیوونه معتاده به تو
بیا و بکن تو روبه راهش