مهدی جهانگیری بهار دلنشین

بیخیال هرچی غصه اس بده دستاتو به من
تا بهار دلنشین آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه‌ی ویران من
تا بهار زندگی آمد بیا آرام جان
تا نسیم از سوی گل آمد بیا دامن کشان
چون سپندم برسر آتش نشان بنشین دمی
چون سرشکم در کنار بنشین نشان سوز نهان
تا بهار دلنشین آمده سوی چمن
ای بهار آرزو برسرم سایه فکن
بازا ببین در حیرتم بشکن سکوت خلوتم
چون لاله‌ی تنها ببین بر چهره داغ حسرتم
ای روی تو آیینه ام عشقت غم دیرینه ام
بازا چو گل در این بهار سر را بنه بر سینه ام