رضا رجایی سیب

تو به من خندیدی
و ندانستی
من به چه دلهره از باغچه‌ی همسایه
سیب را دزدیدم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب‌آلوده به من کرد نگاه
سیب دندان‌زده از دست تو افتاد به خاک
و تو رفتی و هنوز
سال‌های سال است
که در گوش من آرام آرام
خش‌خش گام تو تکرارکنان
می‌دهد آزارم
و من اندیشه‌کنان
غرق این پندارم
که چرا خانه‌ی کوچک ما
سیب نداشت.