آرش طیبی گوشه لبخندت

 
از چاله لپت دلبر من نیست نشانی
جان دادی حق داری که جانم بستانی
لب تر کن و بگذار که در بند تو  باشم
باید تو بخواهی که من از غصه جداشم

از شوق نگاهه تو من آواره ی شهرم
دل نازکمو غیر خودت با همه قهرم
شیرین تو و فرهاد منم هرچه که کردم
صد راه که رفتم و فقط کوه نکندم

در حسرت دیداره تو آواره ترینم
بر من نظری کن منه دیوانه ترینم
تو شمعه منی دور تو پروانه ترینم
تا بوده همینم که همینم که همینم

چرخی بزن و رخ بنما دلبر زیبا
هوش از سر من برده همین روی فریبا
من منتظر گوشه ی لبخندتم ای جان
از شهر که پنهان نکنم از توچه پنهان

پنهانم نکنم اینمو آنم که تو دانی
گر کفر نباشد که بگویم تو خدایی
من خواب ندارم دگر از ترسه جدایی
دنبال تو میگرده دلم پس تو کجایی