محمدحسین دیوانگی

آسمانم, ماهم
ای روح و روانم
با صدایت, هردم
غم رفته زجانم
ای که نامت باشد
هردم به زبانم

آرزویم این است
دلبر که تو باشی
خانه ی ‌من باشد
منظومه ی پاکی
من کویرم، باران
شاید که تو باشی

عاشق نشده سر به بیابان بگذارد
از جور فراقش شب و هر روز ببارد
باشد که کسی از دل من غصه بگیرد
دیوانگی من به کسی ربط ندارد
شیرینِ دلم باش
تا از نفس تو

لبه فرهاد بخندد
تا شهر چراغان شود و
حجله ببندند
غم ها به سرآید
عاشق نشده سر به بیابان بگذارد
از جور فراقش شب و هر روز ببارد
باشد که کسی از دل من غصه بگیرد
دیوانگی من به کسی ربط ندارد