مسعود ابراهیمی چشمای دریایی

تو بیدار میمونی شبا تا سحر شه
نمیخوام که هرگز چشای تو تر شه
نمیخوام بخوابم تو که قصه میگی
نمیخام لالاییت تموم شه سحر شه

مث یه نشونه بهم گفتی پر شو
یادم دادی اسونتر از قبل بخندم
مث یه تلنگر بهم گفتی پاشو
یادم دادی واسه خیالم بجنگم

یه جفت آیه عشقه تو چشم مادر
که هرجا که باشی تورو نور بگیره
یه جور واژه ی خوب تو دستای باباست
که آشفتگی هاتو آغوش بگیره

پدر غرق غرقم، منم ماهی تو
تو طوفان چشمای دریایی تو
به دستای خستت قسم می خورم من
کنارت میمونم تو تنهایی تو

تو محکم ترین کوهی تو روزگارم
تو ایوبی و من چقد بیقرارم
تو روزای خوب و توروزای سختی
تو هستی تو هستی همیشه کنارم.

یه جفت آیه عشقه تو چشم مادر
که هرجا که باشی تورو نور بگیره
یه جور واژه ی خوب تو دستای باباست
که آشفتگی هاتو آغوش بگیره