مجید نبیئی آتیش

طفلی دلم که پای تو موند و بازیچه شد
که آخر نصیب من سردرد و سرگیجه شد
من موندم و غم های تو با یه درد قوی
کاشکی یه بار دیگه ، حرفام و بشنوی

اون گوشش بدهکار ، حرفای من نبودش
اون آتیش بپا کرد و ، رفت توو چشم من دودش
دل دادم من ساده ، دل پیش تو خاکی بود
من جدی گرفتم تو ، احساست الکی بود

حست به من عادی شد
هرچی که تو خواستی شد
تو مال این حرفا نبودی
عشقت به من سطحی بود
از اولم قطعی بود
میذاری تو تنهام بزودی
تو مال این حرفا نبودی