ونن جلالی شهر شلوغ

صدای شهر شلوغ صدای پردرد و غمه
ناله ی پرنده ای از پشت بوم سر میزنه
سایه ی ابر سیاهی روی این شهر شلوغ
منو تو تا ته قصه زیر رگبار دروغ
پُرم از لحظه ی پرکشیدن پرنده ها
نه دیگه ستاره ای تو آسمون مونده به جا
وقتی که آتش نفرت دل سنگ میگداخت
اگه دست تو از اون سنگ بت تازه ای نمیساخت
حالا این غمکده جایی واسه ی خدا میداشت
شب تو این خونه ی غمگین بذر موندن نمیکاشت
من و تو تشنه ی نوریم به خدا
خسته از رنگ دروغیم به خدا
منو تو عاشق نوریم به خدا
خسته از شهر شلوغیم به خدا
صدای شهر شلوغ صدای پردرد و غمه
ناله ی پرنده ای از پشت بوم سر میزنه
سایه ی ابر سیاهی روی این شهر شلوغ
منو تو تا ته قصه زیر رگبار دروغ
پُرم از لحظه ی پرکشیدن پرنده ها
دیگه برنگشتن و خاکستر خاطره ها
وقتی که آتش نفرت دل سنگ میگداخت
اگه دست تو از اون سنگ بت تازه ای نمیساخت
حالا این غمکده جایی واسه ی خدا میداشت
شب تو این خونه ی غمگین بذر موندن نمیکاشت
من و تو تشنه ی نوریم به خدا
خسته از رنگ دروغیم به خدا
منو تو عاشق نوریم به خدا
خسته از شهر شلوغیم به خدا