فرزاد کشاورز کاشکی

زندگیمو همه باختم پای تو
اون زمانی که دلت از شیشه بود
اون همه قول و قرار دلنشین
یه روزه تموم شد و رفت مث دود
یادته بهم میگفتی عشق من
پشت این پنجره های یخ زده
می نوشتی اسمم و روشیشه ها
یهویی نشون میدادی سرزده
دعوی ها ختم بخیر همش میشد
توی اون همهمه های پرغرور
تا ته دنیا می‌رفتیم با خوشی
میش گفت با مهربونی و حضور
پشت این پنجره های یخ زده
عاشقی گاهی غریبه واسمون
یه سرابه توی این دل سادگی
شایدم حس غریبه واسمون نه