داریوش صفری جهان پری ها

آبی که میپوشه کسی دریا نمیره
خدا زمین میخوره وقتی سر به زیره

پلکاش دوتا فرش پر از نقش و نگاره
که هر کدوم یه معدن فیروزه داره

رود تمشکه روی گونه‌های برفیش
یه خوابه که هر لحظه زیباتره از پیش

از روسریش میباره خوشه خوشه گندم
موهای اون حق داره بر گردن مردم

شک ندارم که دل فرشته‌ها
نمیاد بدی‌شو با کسی بگن
حالا هر چقد میخواد گنا کنه

شک ندارم که اگه دلش بخواد
سرمه‌ی روی چشاش میتونه
روزگار شبمو سیا کنه

بانوی دریاپوش من بانوی آبی
جبر منه عشقت یه جبر انتخابی

پیش تو آغوشم پر از پروانه میشه
این خونه‌ی ساده چقد شاهانه میشه

لبخند تو یعنی شروع دلبری‌ها
یعنی تماشا کردن جشن پری‌ها

مابین آغوش تو یادم میره رنجو
بو میکشم این باغ سرسبز ترنجوآبی که میپوشه کسی دریا نمیره
خدا زمین میخوره وقتی سر به زیره

پلکاش دوتا فرش پر از نقش و نگاره
که هر کدوم یه معدن فیروزه داره

رود تمشکه روی گونه‌های برفیش
یه خوابه که هر لحظه زیباتره از پیش

از روسریش میباره خوشه خوشه گندم
موهای اون حق داره بر گردن مردم

شک ندارم که دل فرشته‌ها
نمیاد بدی‌شو با کسی بگن
حالا هر چقد میخواد گنا کنه

شک ندارم که اگه دلش بخواد
سرمه‌ی روی چشاش میتونه
روزگار شبمو سیا کنه

بانوی دریاپوش من بانوی آبی
جبر منه عشقت یه جبر انتخابی

پیش تو آغوشم پر از پروانه میشه
این خونه‌ی ساده چقد شاهانه میشه

لبخند تو یعنی شروع دلبری‌ها
یعنی تماشا کردن جشن پری‌ها

مابین آغوش تو یادم میره رنجو
بو میکشم این باغ سرسبز ترنجو