عباس روشنزاده دوباره برف

دوباره برف
دوباره برف میباره ، منم دلتنگ تو میشم
همش تو خلوتم میگم ، دوباره تو میای پیشم
توی تنهاییام هر شب ، همش یاد تو می افتم
یاد اون لحظه هایی که ، همش اسمت و میگفتم
تموم سال انگاری ، زمستونه توی سینم
من حتی رد پاهاتو ، تو این برفا نمیبینم
دارن یخ میزنن دستام ، نمیتونم بنویسم
من و این نیمکت سنگی ، من و بارونی خیسم
همه تهران و میگردم ، پی تو کافه تا کافه
من و قرصای سردردم ، من و سیگار و نسکافه
تموم لحظه های من ، پر از سوز زمستونه
تو هیچوقت برنمیگردی ، واست دل کندن آسونه
تموم سال انگاری .....