محمد رضا زمانی مثل یه برگ

شبای غمگین هوای سرد
نم نم بارون دلم چه تنگ
جدا از شاخه مثل یه برگ
خیال تو منو دیونه کرد
زندگی میکنی بر عکس من زنده موندم شدم یه کوه غم
واسه زخمای این دل تنگ
غیر گریه چه کاری میشه کرد
من هر جا میرم باز پیش تو گیرم
دارم از دست میرم این ثانیه ها درگیرن
میبندی چشاتو روی تنهاییم
تو دل بریدی اما این منم که میمیرم