میلاد پریش گردنبند

دود بدیاشون رفت تو چشم منو
منم بد شدم
به خونش تشنم هنو
شهری که پر عشق بود اولش
فروختن عشقو به پول تش رفتنو
بگو هستم هنو
دوره قلبمو دیوار کشیدم
په برو بسه نمون
کله شهرو گشتم
ا تو بدتر نبود
میدونی کجابود رفتم اپلود
اونجا که دیدم شده گردنت کبود
گردنبند من گردنت نبود
گذاشتم رفتم اپلوت
همه بدا دیگ تک به تکه تموم
هی پاس دادم کردی تک به تک حروم
فرصتا رفتن تموم
شلوغ بود دورت بگو بینم هستن هنو
یا رفتن همه درو بستن تموم
منم سرپام چت و مستم هنو
همه بدا خط خوردن خوبا هستن پلوم
همه پل ها خراب شد پلی اصلآ نمود
فکر میکرد میگم خستم بمون
تو غمام نبود منم تو خوشیام تا اومد بستم درو
آره بستم درو

تو این دنیای پر فریب میزنه ضربه ی آخرو خودی همین
په بهتره کولی ندی واسه هدفت بجنگی خونی نشی
آآ
به هرکی خودی نگی بخندی حتی اگه خوردی زمین
بلند شی روبه جلو تا وقتیم بردی نشین

باتو خوب بود راهمون
تاروزی که رفتی کردی منونابود
همه خوشیا ام انگار واسم خواب بود
با تو بودنم میکرد هرروزمو نابود
آآآ
هر روز بد و داغون
ولی من میگیرم هر روز سر و سامون
بن بسته باتو انگار ته رامون
برو نمیخام بشم بیشتر از این نابود