مسعود بخشایی شیرین زبان

شیرین دهانی، شکرپاش جهانی
تو چون گوشه ی عشاق، در بیات اصفهانی
یاقوت کبودی، تو یاقوت که بودی
زلفت شده بلای جانم از فکر تو در امان نمانم،
چشمم به تو خیره مانده، اصل است
فیروزه ی چشم تو گمانم،
زلفت شده بلای جانم، احساس تو را بگو بدانم
من پایه تو مانده ام تو اما، با عشق فتاده ای به جانم،
بی راه شده مسیر عطرم، بر خیز بیا کمی سمتم،
پیراهن من جنون گرفته، کاری است که داده ای به دستم
چون شهد نسترن به کامی، معشوقه ی شیرین زبانی
عشقم به تو زیاد تر شد، عمری برای من بمانی،
زلفت شده بلای جانم از فکر تو در امان نمانم،
چشمم به تو خیره مانده، اصل است
فیروزه ی چشم تو گمانم،
زلفت شده بلای جانم، احساس تو را بگو بدانم
من پایه تو مانده ام تو اما، با عشق فتاده ای به جانم،