محمد خسروی دو به شک

دو به شک بود نمیدونست که بره یا که بمونه
پر شک بود هى توپوق میزد تو حرفاش که تمومه
هیچ وقت نشد اون جورى که خواستم
عجیب برام فرق نمیکرد واست
بودن و نبودنم هى رفتى من اومدم،مقصرم

هوا برِداشت رفتى تو با یکى دیگه
چندتا دوست داشت !
درگوشِت بهت چى میگه
کشیدم کنار خوش به حال اون دیگه
رابطمون به تار مو رسیده دیگه

توکه دقدقه نداشتى کاشکى جاى من بودى
منِ بى تورو ببین رسیدم به مرز نابودى
نرو تو پیشم بمون این فقط یه خواهشِ
من که از خودم زدم هى به تو اضافه شه
نرو نمیتونى تو بى من دووم بیارى