محمدمهدی ساوه سرود رویش

زمین مانند مادر مهربونه
زمین رویای ما و خونه ماست
زمین سیاره آبی عشقه
که حفظ اون به روی شونه ماست
داره کم کم زمین میسوزه از درد
داره میمیره بی باغ و پرنده
ببین که آتیش افتاده‌ به جونش
یکی زخم درختا رو ببنده
صدای سرفه های خشک جنگل
صدای خواهش یک جرعه آبه
آدمها یک به یک باید بدونن
ته این راه بی حاصل سرابه
نفس میگیره باید یاوری کرد
باید با هم بشیم یار طبیعت
باید هرجا درخت و گل بکاریم
بشیم همراه و همیار طبیعت.
باید بیشتر هوای جنگلو داشت
باید دست درختا رو بگیریم
با جشن رویش سبز درختا
جلوی مرگ دنیا رو بگیریم
ما دردای زمین رو برمیداریم
ما دست هر درختو میفشاریم
ما هم مانند جنگلبان عاشق
رو زخمای زمین مرهم میذاریم