عباس رضا قلی تسلیم

تمومه آرزوهامو ، گرفتی از دلم آسون
پُر از بغضم مثِ ابری ، که نزدیکه به یه بارون
گرفتم دستمو بالا ، بفهمی رو به روت نیستم
که تسلیمه چشاتم من ، همیشه پات وای میستم
نترسیدی بری بعد از ، تو این آدم روانی شه
توی دنیای کوچیکش ، یهو جنگِ جهانی شه
همیشه بهترین جایِ ، دلش واسه تو میمونه
همیشه توو صداش بُغضو ، به دنیای تو مدیونه
همون جایی که فهمیدی ، چقدر من دوستت دارم
همون جا بود که فهمیدم ، که از چشمِ تو افتادم
میدونستی که پیر میشم ، بمونی پایِ تصمیمت
تو حتی وقتی بد بودی ، بگو کی بوده تسلیمت