رضا بهرام لطف

ببین عاشق شدم ای رهگذ
ر مرا هرجا که شد با خود ببر باور کن
تا تو از راه رسی شاعران شعر سرایند
قوم مردان مبارز به این شهر بیایند
تا تو از راه رسی پنجره ها باز بمانند
مرد و زن بر سر هر کوچه آواز بخوانند
خالی از لطف نباشد گذری کنی
از این کوچه بن بست
خالی از لطف نباشد
بر دل غم زده ما بکشی دست
من توقع ندارم همنشینم
شوی ای حضرت دریا
خالی از لطف نباشد
بزنی موج بر این ساحل تنها
زیبای من تنها تویی
صبر و قرار من همه دار و ندار من
نخواهی بگذری از این دل آزرده من ...
بی تو که لبخندی دگر با من نمیماند
همه دنیا که میداند
تویی حال خوش این باور پژمرده من ...
ماه شب گرد کجا کجا صورت ماه تو کجا
شب بی نور کجا زلف سیاه تو کجا
دل مغرور مرا ببین رساندی به کجا
هی شدم حرف زبان همه عالم به خدا
زیبای من تنها تویی صبر و قرار من همه دار و ندار من
نخواهی بگذری از این دل آزرده من ...
بی تو که لبخندی دگر با من نمیماند همه دنیا که میداند
تویی حال خوش این باور پژمرده من ...