کاوه کیان راز

رو برویِ من نشستی، مثلِ هر روز و همیشه
باورم نمی‌شه هستی، مثلِ هر روز و همیشه
تو رو گم می‌کنم اما، تو همینجایی نرفتی
توی این جنگلِ سرسبز، من یه برگم؛ تو درختی
رازِ جنگلُ می‌دونم، از فِراغِت گله‌ای نیست
اگه از شاخه جدا شم، می‌دونم فاصله‌ای نیست
برای به تو رسیدن، باید از خودم جدا شم
از غرور و ترس و رخوت، تو بگو چطور رهاشم